“Goedemiddag mevrouw, heeft u ook de ID kaart van uw zoon bij u?” Ik antwoord: Nee, die heb ik nog niet kunnen laten maken. De dame zegt: Dan kan de afspraak niet doorgaan, een ID kaart is verplicht. Zucht, daar gaan we weer…

Als je ouders wordt van een zorgintensief kind gaan veel zaken anders dan ‘normaal’. Zo ook bij ons de aanvraag van een ID kaart. Het zou zo leuk zijn geweest om zijn ID kaart aan te vragen voor een leuk reisje, maar onze zoon heeft hem nodig om zich bij de verschillende zorgorganisaties te legitimeren. Hoe pak je dat aan met een kind dat of in het ziekenhuis ligt of thuis in een ‘glazen huisje’ leeft. Ik heb mij heel lang kunnen redden met het laten zien van zijn geboortebewijs, maar het onbegrip werd steeds groter en groter.

Dus ben ik het pad gaan bewandelen om zijn ID kaart aan te vragen, appeltje eitje dacht ik.

Uitdaging 1: Het maken van een ‘geschikte’ pasfoto. Tegenwoordig moet die aan veel eisen voldoen en gelukkig zijn ze iets milder bij kinderen. Uiteindelijk iemand gevonden die op een vast tijdstip, geheel steriel snel een foto kon maken. Dat ‘snel’ verliep iets anders, want de mond moet gesloten op de foto en laat dat nou net iets zijn wat mijn zoon niet kan. De fotograaf selecteert de beste foto en wenst mij veel geluk met het treffen van de juiste ambtenaar die hem goed gaat keuren. Oké…bedankt..

Uitdaging 2: Naar het gemeentehuis. Met goede moed en de benodigde papieren EN de pasfoto fiets ik snel naar het gemeentehuis. Ik kies bij de paal voor het aanvragen van een ID voor een kind en krijg een lange lijst met belangrijke punten. Check, check, check… dat gaat goed.. tot ik de laatste regel lees: uw kind moet hierbij aanwezig zijn.

Slik, dat gaat hem niet worden…Ik loop naar de balie en laat alle papieren zien en doe kort mijn verhaal. De dame keek mij bedenkelijk aan en ging het overleggen. De dame kwam terug en gaf aan dat er geen andere oplossing is. Ik denk graag in opties en bespreek die met haar. Ze moest het wederom overleggen. Ik word daarna meegenomen naar de balie om direct met de ambtenaar te spreken.

Oké, kom maar op met het verlossende antwoord, maar dat bleef uit. Ook al is onze zoon bekend bij de gemeente, de procedure is dat ze hem moeten zien bij het aanvragen van een ID kaart. Ik vraag of het mogelijk is of er iemand naar ons huis toe kan komen of naar het ziekenhuis om door het raam te kijken? Het was alsof ik water zag branden: “Mevrouw dan moeten we daar helemaal tijd voor vrij maken en dat lukt niet”. Oké, incasseren.

Uitdaging 3: Wachten op het ‘juiste’ moment. De situatie dient stabiel te zijn zodat onze zoon 1 seconde zijn hoofd kan laten zien. En juist dat wachten, op dat ene moment dat de situatie stabiel is, is voor ons een grote droom.

Dus het wordt waarschijnlijk toch de optie om de aanvraag in te gaan dienen bij de gemeente of een ambtenaar tijd kan vrij maken in zijn agenda om langs te komen. De dame zei dat dit maanden kon duren en als de afspraak dan gepland staat en onze zoon ligt weer opgenomen in het ziekenhuis, dan moet de afspraak geannuleerd worden want de ambtenaar is alleen bevoegd in de gemeente zelf.

Het wordt dus afwachten en dan is het ‘duimen’ dat we die ene ambtenaar treffen die de foto goedkeurt…

 

De bijzondere reis van het aanvragen van een ID kaart

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *