Lieve mama,
Het voelt een beetje gek in mijn hoofd, ik kan het niet goed uitleggen. Ik doe mijn best, maar de steken in mijn hoofd nemen mijn lichaam over.
Na al die tijd in het ziekenhuis was een grote wens van mij om met andere kindjes te spelen. Vanuit mijn kamer in het ziekenhuis zag ik vaak andere kindjes voorbij lopen of broertjes & zusjes op de gang spelen. Ik had graag mee willen doen, maar het mocht helaas niet. Vanuit het raam in mijn deur probeerde ik contact te zoeken, zusters rennen voorbij, artsen stampen voorbij, karren rijden voorbij en gelukkig pikte ook een enkeling mijn blik op.
Van de zomer was het na al die jaren dan eindelijk zover, we durfden het samen aan om de stap te nemen om met andere kindjes in contact te komen. Wat een intens geluk, ik vind het zo leuk! Ik kan nergens anders meer aan denken. Ik wil de andere kindjes de hele dag knuffelen; ze zijn zo lief, ze doen mij geen pijn..
Helaas heeft het niet zo lang mogen duren, ik werd ziek. Een ‘simpele’ verkoudheid. Het lukt mij dan niet meer om in slaap te komen en voor eten heb ik ook niet voldoende energie. Ik moet weer thuis blijven in mijn ‘glazen huisje’.
Na twee weken ben ik weer stabiel genoeg en mag ik weer spelen. Oh, wat is dat fijn! In de auto geef ik aan dat ik een beetje au heb in mijn hoofd. Je schrikt, maar ik geef aan dat het alweer klaar is. Na het uitstappen lukt het mij dan toch niet meer en krijg ik een aanval en na een uur weer een aanval. We gaan naar de Spoedeisende hulp, we weten de weg en zijn er bekend. Je wordt verdrietig omdat het bijna weekend is en we dan weten dat er niks gaat gebeuren. Ik krijg veel onderzoeken, alles moet dubbel. Eerst de arts assistent en dan de arts. Waarom wil iedereen toch zoveel aan mij zitten? Mijn dokter is er niet dus we zullen een paar dagen moeten wachten. Ik krijg veel speelgoed, hierdoor word ik afgeleid en denk ik wat minder aan de pijn in mijn hoofd.
Ik kijk naar buiten en zie de ganzen vliegen, ik wil graag naar buiten en ook weer andere kindjes knuffelen. Je geeft aan dat dit helaas de komende tijd er niet van gaat komen.
Lieve mama, het voelt een beetje gek in mijn hoofd, ik kan het niet goed uitleggen..
Lief klein sterk dapper mannetje,
Het is helemaal niet leuk dat je nu niet spelen kan, en soms zoveel au hebt. Laat je maar lekker vertroetelen door jou lieve papa en mama. Hopen dat al die knuffels ervoor zorgen dat jij snel weer kan spelen en naar huis kunt.
Liefs Imke